"สวัสดีครับคุณคนสวย" เสียงหื่นๆ ดังมาจากข้างหลังระหว่างทางที่แนนเดินเข้าซอยกลับบ้าน แนนหันกลับไปมองก็เห็นผู้ชายสองคนท่าทางไม่น่าไว้ใจ ใส่แว่นกันแดดทั้งคู่ เลยไม่สนใจรีบเดินต่อทันที
"เดี๋ยวสิครับ คุยกันก่อน" 
"ฉันไม่รู้จักพวกคุณ คงทักคนผิดมั้งคะ" แนนตอบ "ไม่ผิดหรอก เพราะน้องคุณบอกให้มาดักรอคุณเนี่ย ตอนนี้น้องคุณอยู่ในความดูแลของเจ้านายผม" 1ใน 2 คนพูดยิ้มๆกวนๆ
"ตานัทเหรอ ตานัทไปทำอะไรพวกนายถึงต้องดูแลเค้า "
"มากับพวกผมสิ อ้อนี่จดหมายลายมือน้องชายคุณ เดี๋ยวจะหาว่าพวกผมแอบอ้าง"
แนนรับไปอ่านอย่างรวดเร็ว อ่านจบก็แทบเป็นลม น้องเธอติดหนี้พนันบอลพวกมัน และถูกขู่จะฆ่าถ้าไม่รีบใช้หนี้ "เดี๋ยวฉันไปคุยกับเจ้านายพวกนายเอง นายห้ามทำอะไรเค้านะ"
"ไม่หรอกครับ ตราบที่ยังไม่มีคำสั่งมา เชิญทางนี้ครับ รถจอดอยู่ด้านข้างนี่"

"ห้าแสนเหรอ ทำไมมากยังงั้น" แนนพูดเหมือนจะเป็นลม
"ก็น้องชายคุณเล่นเสียก็มาเล่นอีก กะจะถอนทุนคืน แต่โชคไม่ดีเสียหมดตัวอีกรอบ"
"แล้วทำไมคุณยอมให้น้องฉันแทงทีละมากๆ คุณก็รู้นี่เด็กนักเรียนจะเอาเงินที่ไหนมาเล่นนักหนา"
"อันนี้ผมไม่ทราบ ผมทำธุรกิจก็ต้องอยากได้เงิน พวกจับเสือมือเปล่าแบบน้องคุณมีเยอะ ถ้าเขาแทงถูกผมก็จ่ายเต็มๆ แต่แทงผิดผมก็ต้องได้เงินเต็ม ถ้าหาไม่ได้ก็ต้องใช้หนี้เป็นอย่างอื่นแทน"

เจ้านายของพวกมันซึ่งก็คือเจ้าของโต๊ะบอลพูด
"แล้วนี่จะเอายังไง"แนนถามต่อไป
"ก็หาเงินมาคืนผม 5 แสน ผมให้เวลา 1 เดือน ถ้าไม่ได้ก็มีทางเลือกสองอย่าง คือผมจะเอาน้องคุณไปทำปุ๋ยซะ หรืออีกอย่าง. คุณไปทำงานใช้หนี้แทนน้องคุณ เดี่ยวผมหางานให้ทำ รับรองไม่นานหมดหนี้แน่นอน"
"งานอะไร" แนนถามพลางรู้สึกไม่ค่อยดี
"จริงๆก็น่าเข้าใจนะน้องสาว สวยๆอย่างคุณจะทำอะไรที่ได้เงินเร็วสุดล่ะ ผมจะส่งไปทำงานที่อาบอบนวด สวยๆแบบนี้ไม่กี่เดือนก็ใช้หนี้หมด พอหมดหนี้จะหาเงินต่อก็เรื่องของคุณละ "

แนนนั่งหน้าซีด รู้ดีว่าเธอไม่มีทางหาเงินมาใช้หนี้พวกมันได้ทันแน่นอน จะบอกพ่อก็คงไม่ได้ ตอนนี้บริษัทพ่อกำลังมีปัญหาอย่างหนัก เพราะโดนคู่แข่งแย่งลูกค้าไปเกือบหมด หนี้สินก็มากจนพ่อเธอเครียดจัดอยู่ทุกวัน แล้วนี่ฉันจะทำยังไงดี แนนคิดในใจ
"วันนี้ก็จะเย็นแล้ว คงยังไม่เริ่มกันตอนนี้หรอก เดี๋ยวพี่ให้แนนนั่งดูหนังไปเรื่อยๆก่อน แล้วค่ำๆพี่จะพาไปที่ห้องนอนนะ" เสียงวินดังขึ้นมากระชากแนนกลับมาจากความทรงจำที่เธออยากจะลืมๆมันไปซะ
"ค่ะพี่" แนนตอบพร้อมกับเอาแผ่นดีวีดีใส่เข้าเครื่องเล่น แล้วดูไปเรื่อยๆตามที่วินสั่ง มันเป็นหนังโป๊ญี่ปุ่นที่เกี่ยวกับการฝึกทาสในรูปแบบต่างๆ ซึ่งแนนเคยดูมาก่อนจะรับข้อเสนอของวินแล้ว ว่าถ้ามาที่นี่ต้องโดนอะไรยังไงบ้าง แนนนั่งดูไปเรื่อยๆจนเวลาผ่านไปถึงเย็น
"ไปกินข้าวเถอะ เย็นมากแล้ว"เสียงวินบอกมาจากด้านหลัง
แนน นั่งดูหนังโป๊จนรู้สึกเสียวซ่าน ตรงหีเธอมีน้ำเงี่ยนแฉะเต็มไปหมด แม้เธอจะไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อน แต่ก็ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย ก็พวกเพื่อนๆ เธอที่มีแฟนกันนั่นแหละ เอาเรื่องบนเตียงมาเล่าให้ฟังเป็นที่สนุกสนานอยู่บ่อยๆ
"ค่ะพี่" แนนไปกินข้าวที่ห้องอาหารกับวิน เสร็จแล้ววินจึงพาไปที่ห้องนอนของเธอ ห้องที่ต้องอยู่ตลอดสิบห้าวันนับจากนี้

ห้อง นอนกว้างกว่าที่แนนคาด แต่ในห้องไม่มีอะไรเลยนอกจากเตียงขนาดใหญ่ 1 เตียง มีโซ่วางอยู่หลายเส้น ข้างเตียงมีเก้าอี้ขนาดใหญ่หน้าตาแปลกๆอยู่ 1 ตัว มีที่วางแขนและขาพร้อมเข็มขัดรัดเหมือนๆกับที่เธอเห็นในหนัง
"เก้าอี้นายพรานน่ะ" วินบอกมาลอยๆหลังจากที่เห็นแนนจ้องมองที่เก้าอี้ตาไม่กระพริบ
ที่ปลายเตียงมีทีวีแขวนผนังขนาดใหญ่อยู่ 1 เครื่องแต่ตอนนี้ปิดไว้
เหนือเพดานมีห่วงเหล็กอยู่หนึ่งอันที่ผนังสองอัน และที่พื้นอีกสองอันมันใช้ทำอะไรนี่ แนนคิด
ที่ด้านในสุดของห้องมีห้องน้ำอยู่ 1 ห้องขนาดใหญ่พอสมควร แนนแอบมองลอดประตูที่เปิดไว้เข้าไปพบว่ามีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่อยู่ด้วย
"พี่จะเริ่มเลยนะ แนนไม่เปลี่ยนใจแล้วแน่นะ ถ้าทำไม่ได้ตอนนี้พี่ยังส่งกลับบ้านทันนะ"
"ไม่ค่ะพี่ แนนทำได้" แนนตอบพร้อมนึกถึงภาพที่นางเอกหนังเอวีตกเป็นทาสบำเรอกาม ในหนังเขายังทำได้ แล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้ มาถึงขั้นนี้แล้ว
"งั้นถอดเสื้อผ้าออกให้หมด" วินสั่ง
แนนค่อยๆถอดชุดที่ใส่ออกช้าๆ ยังไงเธอก็อายมากอยู่ดีที่ต้องมาแก้ผ้าต่อคนที่ไม่ได้รักแถมเพิ่งรู้จักได้ไม่นานอีกด้วย
"ชั้นในด้วย ถอดให้หมดอย่าให้เหลือ" เพียงครู่เดียวแนนก็อยู่ในร่างเปลือยเปล่า หน้าอกตูมตั้งได้สัดส่วน หัวนมเป็นสีชมพูเรื่อๆ โคกหีโหนกนูนใหญ่โตกว่าที่วินคาดไว้อีก เรือนร่างที่ไม่เคยต้องมือชายมาก่อนของแนนสวยงามไม่มีที่ติจริงๆ

วินเดินไปใกล้ๆแนน ใช้มือลูบคลำไปทั่วทุกสัดส่วน เคล้าคลึงที่หน้าอกแนนนานเป็นพิเศษ แนนสะดุ้งพร้อมบิดกายด้วยความเสียวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน น้ำเงี่ยนเริ่มแฉะที่หีเธอ เพราะจริงๆเธอก็โดนปลุกอารมณ์จากหนังโป๊มาได้ที่แล้ว
วินรู้สึกเป้าตุงแทบจะระเบิด อยากเย็ดน้องแนนซะตรงนี้เลย แต่ยังก่อน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา วินคิด
วินคว้าปลอกคอสีดำมีห่วงสำหรับร้อยโซ่อยู่ทั้งด้านหน้าและหลังออกมาใส่ รอบๆคอแนน จากนั้นก็เอาขนาดย่อมกว่ามาใส่ที่ข้อมือและข้อเท้าจนครบทั้งสี่ข้าง
"ต่อไปนี้แนนต้องอยู่แบบนี้ตลอด เสื้อผ้าไม่ต้องใส่ ปลอกคอและแขนขาห้ามแกะออก ใส่ไว้ตลอด เอาละมานอนที่เตียงนี่"
แนนเดินไปนอนหงายลงที่เตียงอย่างขวยเขิน มือพยายามปิดป้องของสงวนแต่มันก็ปิดอะไรไม่ได้มากนัก
วินเอาโซ่เส้นเล็กๆ ที่วางอยู่บนเตียงรวม 5 เส้นค่อยๆเกี่ยวเข้ากับห่วงที่คอและมือเท้าของแนน จากนั้นค่อยๆดึงโซ่ทุกเส้นให้ตึงแล้วล็อคไว้แน่นหนา ตอนนี้แนนจึงอยู่ในสภาพถูกขึงพืดอยู่บนเตียง คอและแขนขาถูกแยกออกและรั้งตึงด้วยสายโซ่ทั้ง 5 เส้น ร่างกายอันสวยงามและเปลือยเปล่าของแนนก็เผยออกอวดสายตาวินอย่างเต็มที่

แนน รู้สึกเย็นวูบที่รูหีของเธอ มันไม่เคยถูกเปิดเผยอ้าซ่าแบบนี้มาก่อน แนนทดลองขยับตัวนิดหน่อยก่อนจะพบว่าทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าผงกหัวหรือยกก้น ขึ้นเท่านั้น
"ทุกวันแนนต้องนอนแบบนี้ แต่อาจจะมีอะไรเพิ่มเติมกว่านี้ในวันอื่นๆ เดี๋ยวตอนเช้าพี่จะมาแก้มัดให้ วันนี้นอนเอาแรงซะ พรุ่งนี้จะเจอของจริงแล้วนะ"
วินเดินไป ปิดไฟแล้วเดินออกจากห้องไป เสียงล็อกกุญแจจากข้างนอกดังกริ๊กสะท้านเข้ามาถึงขั้วหัวใจของแนน เธอสิ้นอิสรภาพโดยสมบูรณ์แล้วนับจากนี้