แนน ตื่นขึ้นมาโดยพบว่าอาการปวดตามร่างกายเบาบางลงเยอะแล้ว แต่ตรงหว่างขายังคงเจ็บอยู่หน่อยๆ หีเธอหายบวมกลับสู่สภาพปกติแล้ว แต่แนนคิดว่ามันยังไม่พร้อมที่จะโดนใช้งานอีกแน่ๆ
"เราอยู่นี่มากี่วัน แล้วนะ วันนี้เป็นวันที่หกแล้วสิ" แนนค่อยๆ นับวันในใจ ขณะเดียวกันก็เริ่มรู้สึกหิว แต่ไม่รู้ว่านี่กี่โมงแล้ว เพราะหน้าต่างปิดสนิทเนื่องจากวินยังไม่เดินมาเปิดให้ ในห้องมีแสงสว่างรางๆพอให้รู้ว่าไม่ใช่กลางคืนแล้ว มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศทำงานอย่างแผ่วเบา 

เมื่อคืนแนนนอนหลับ ยาวโดยไม่มีอะไรรบกวน เพราะวินออกไปค้างกับเมย์ข้างนอก คืนที่ 1-3 วินปลุกอารมณ์เธอแล้วทิ้งให้ค้างเติ่ง ส่วนคืนที่ 4 วินขยี้สวาทเธออย่างทารุณ และปล่อยให้เธอพักเมื่อคืนนี้ แนนทดลองขยับตัวดูเล็กน้อย แต่โซ่ก็รั้งไว้อย่างแน่นหนา เธอได้แต่ถอนใจแล้วนอนลืมตาโพลงอย่างอับจนปัญญา "นี่เราได้แต่รอเจ้านายมาเท่านั้นสิถึงจะลงจากเตียงได้ ชีวิตการเป็นทาสนี่ช่างทรมานสิ้นดีเลย" แนนคิด "เจ้านายเย็ดเราแล้ว ต่อไปจะให้ทำอะไรอีกนะ หรอจะเย็ดเราไปเรื่อยๆ จนครบ 15 วัน ไม่ใช่แน่ๆ เราต้องโดนทำอะไรอีกแน่ๆ โอ๊ยช่างเถอะ คิดไปก็ปวดหัว เขาจะทำอะไรเดี๋ยวก็รู้เองแหละ แล้วนี่เขาไปไหนนะ ชั้นหิวแล้วก็ปวดฉี่ด้วย" แนนโวยวายอยู่ในใจ

"อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ วินขา" เสียงใสๆของเมย์ดังขึ้นที่ข้างหูเมื่อเขาลืมตาตื่นขึ้นมา เมย์นอนกอดผ้าห่มที่คลุมร่างเปลือยอันสวยงามของเธอไว้ นอนจ้องหน้าเขาอย่างรักใคร่
"กี่โมงแล้วจ๊ะเมย์" วินถาม
"สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้วค่ะ พ่อคนขี้เซา"
"ตายจริง นอนเพลินเลยพี่ เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ มีงานตอนบ่าย"
"งั้นกินข้าวกับเมย์ก่อนนะคะ ค่อยไป เดี๋ยวเมย์ผัดสปาเก็ตตี้ให้กิน"
วินตอบตกลง เพราะนอกจากจะหิวแล้ว เมย์ยังทำอาหารอร่อยอีกด้วย วินนึกๆดูเมย์ก็มีข้อดีเยอะไม่ใช่เล่น สวยก็สวยแถมหุ่นดีมาก เรื่องบนเตียงก็เก่ง ทำอาหารก็อร่อย ช่างเอาอกเอาใจสารพัด นิสัยก็ดีไม่เรื่องมากแถมไม่มาจุ้นจ้านหึงหวงเขาเหมือนสาวๆคนก่อนๆ แม้จะใช้เงินเก่งไปบ้าง แต่เขามีปัญญาหามาให้ใช้อยุ่แล้ว นี่สมมติถ้าได้เป็นเมียก็คงมีความสุขดีไม่ใช่น้อย

แต่วินรู้ดีว่าเขา แต่งงานกับเมย์ไม่ได้ คนที่จะเป็นเมียเขาต้องอยู่ในระดับเดียวกัน มีฐานะทางสังคมและธุรกิจสูง เขาคำนึงถึงผลประโยชนืมากกว่าความสุขในชีวิตคู่อยู่แล้ว เรื่องพวกนี้หาเอาจากผู้หญิงอื่นก็ได้ วินคิด ดังนั้นวินจึงเตรียมยื่นข้อเสนอให้เมย์เป็นเมียน้อยของเขา เพราะนึกเสียดายหากจะปล่อยให้หลุดมือไปเป็นของคนอื่น
"เอ้าเสร็จแล้วค่ะ เมย์ทำสุดฝีมือเลยทานให้หมดนะคะ" เมย์วางจานลงตรงหน้าวิน พร้อมยิ้มหวานให้
"ถ้าไม่อิ่มพี่กินเมย์ต่อได้ไหม"วินกระเซ้า
"แหมกินมาทั้งคืนไม่เบื่ออีกเหรอคะ เก็บไว้กินวันหลังก็ได้"
"ไม่เบื่อแน่นอน เมย์สวยออกอย่างนี้"
"ปากหวานอีกละ รีบกินเถอะค่ะ เดี๋ยวเย็นจะไม่อร่อย" เมย์พูดพลางคอยปรนนิบัติขณะวินกินอาหารจนหมดจาน

บ่ายโมงกว่าๆวินเข้ามาถึงบ้านพร้อมห่อข้าวที่เขาซื้อมาให้แนน "คงหิวแย่ละมั้งนั่น" วินคิด
แนน กินข้าวหมดอย่างรวดเร็วด้วยความหิว วินยังคงให้แนนชักว่าวเอาน้ำกามเขาราดข้าวให้แนนเหมือนทุกมื้อ พอแนนอิ่มแล้ววินกะจะเอาแนนสักรอบแต่เปลี่ยนใจ "ให้พักอีกคืนดีกว่า" คิดดังนั้นวินก็พาแนนไปมัดไว้บนเตียงแล้วให้นอนดูหนังโป๊ตลอดบ่าย แล้วปล่อยมากินข้าวเย็นแล้วก็จับมัดให้นอนดูหนังต่อจนดึกจึงปิดไฟแล้วปล่อย ให้นอนโดยไม่รบกวนเธออีกจนเช้าส่วนเขาก็นอนเอาแรงพักผ่อนเต็มที่ เตรียมจัดการกับแนนอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น "พรุ่งนี้เธอได้สนุกแน่ นางทาสของฉัน" วินคิดก่อนหลับไป

แนนนอนลืมตาโพลงเพราะยังไม่ง่วง แต่ก็มองไม่เห็นอะไรอยู่ดีเพราะความมืดสนิทของห้อง วันนี้เจ้านายไม่ทำอะไรเธอเลย แต่ให้นอนดูหนังตลอดวัน เธอดูจนซึมซับเข้าไปในสมองและนึกอยากโดนเจ้านายเย็ดอีกรอบเร็วๆ น้ำเงี่ยนของเธอไหลออกจากหีแทบจะตลอดเวลา นี่เรากลายเป็นอะไรไปเนี่ย ทำไมถึงอยากโดนเย็ดตลอดเวลาเลย แนนคิดไปก็เสียวหว่างขาไป แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ปล่อยให้น้ำไหลแฉะหีเธออยู่อย่างนั้นจนหลับไปในที่สุด